استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی IFRS

استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) یک مجموعه قوانین حسابداری برای صورت‌های مالی شرکت‌های سهامی عام است که هدف آن‌ ایجاد یکسانی، شفافیت و قابل مقایسه کردن گزارش‌ها و صورت‌های مالی در سراسر جهان است.

استانداردهای IFRS در حال حاضر برای بیش از 167 نهاد ناظر از جمله کشورهای عضو اتحادیه اروپا پیاده سازی شده است. لازم به ذکر است که ایالات متحده آمریکا از یک سیستم متفاوت به نام اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری (GAAP) استفاده می‌کند. استانداردهای IFRS توسط هیأت استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IASB) مشخص می‌شود.

سیستم IFRS گاهی با استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IAS) که یک استاندارد قدیمی است و در سال 2001 توسط IFRS جایگزین شد، اشتباه گرفته می‌شود.

نگاهی به استانداردهای IFRS

IFRS به طور دقیق مشخص می‌کنند که شرکت‌ها باید چگونه اسناد خود را ثبت و هزینه‌ها و درآمدهای خود را گزارش دهند. این استانداردها برای ایجاد یک زبان حسابداری مشترک که به طور جهانی توسط سرمایه‌گذاران، حسابرسان، مقامات نظارتی دولتی و سایر طرف‌های مربوطه قابل درک باشد، تأسیس شده‌اند.

این استانداردها طراحی شده‌اند تا یکنواختی را در زبان حسابداری، روش‌ها و گزارش‌های مالی به ارمغان آورند و به کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران در تحلیل و تصمیم‌گیری مالی کمک کنند.

IFRS توسط هیأت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) که بخشی از بنیاد بین‌المللی برای استانداردهای گزارشگری مالی (IFRS) است و نهادی غیرانتفاعی به شمار می رود توسعه داده شده است. این هیات استانداردها را تعیین می‌کند تا «شفافیت، حسابرسی و کارایی را در بازارهای مالی سراسر جهان به ارمغان آورد.»

تفاوت IFRS و GAAP

گفتیم که شرکت‌های سهامی عام در ایالات متحده موظف به استفاده از یک سیستم دیگر به نام اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری (GAAP) هستند. استانداردهای GAAP توسط هیأت استانداردهای حسابداری مالی (FSAB) و هیأت استانداردهای حسابداری دولتی (GASB) توسعه داده شده‌اند.

کمیسیون اوراق بهادار و بورس آمریکا (SEC) اعلام کرده که به سیستم استانداردهای گزارشدهی مالی بین‌المللی (IFRS) مهاجرت نمی‌کند اما پیشنهادات برای استفاده از اطلاعات IFRS در پرونده‌های مالی ایالات متحده را بررسی خواهد کرد.

تفاوت‌هایی بین گزارشگری IFRS و GAAP وجود دارد. به عنوان مثال، IFRS در تعریف درآمد به اندازه‌گیری دقیق‌تری نیاز ندارد و به شرکت‌ها اجازه می‌دهد درآمد را زودتر گزارش دهند. یک صورت سود و زیان IFRS ممکن است نسبت به نسخه GAAP همان صورت سود و زیان، نشان دهنده یک جریان درآمدی بیشتر باشد. این تفاوت ها را در ادامه مفصل‌تر بررسی می‌کنیم.

همچنین، IFRS الزامات متفاوتی برای گزارش هزینه‌ها دارد. به عنوان مثال، اگر یک شرکت پولی را برای توسعه یا سرمایه‌گذاری در آینده مصرف می‌کند، لازم نیست به عنوان هزینه گزارش شود بلکه می‌تواند آن را به عنوان سرمایه‌گذاری ثبت کند.

نکته: شرکت‌های چینی از استانداردهای حسابداری برای شرکت‌های تجاری چین (ASBEs) استفاده می‌کنند و از استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IFRS) یا اصول حسابداری قابل قبول عمومی (GAAP) استفاده نمی‌کنند.

تاریخچه IFRS

IFRS در ابتدا با هدف ایجاد دسترسی به امور تجاری و حسابداری در اتحادیه اروپا به وجود آمد و به سرعت به عنوان یک زبان حسابداری مشترک پذیرفته شد.

اگرچه ایالات متحده و برخی از کشورهای دیگر همچون چین از IFRS استفاده نمی‌کنند، اما در حال حاضر 167 نهاد ناظر و قانون گذار از آن استفاده می‌کنند که این خود IFRS را به پرکاربردترین مجموعه استانداردهای حسابداری در جهان تبدیل می‌کند.

چه کسانی از IFRS استفاده می‌کنند

استانداردهای IFRS در شرکت‌های سهامی عام تحت نظارت ۱۶۷ نهاد ناظر از جمله تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا، کانادا، هند، روسیه، کره جنوبی، آفریقای جنوبی و شیلی به طور اجباری استفاده شود. همانطور که گفتیم ایالات متحده و چین هر کدام از سیستم‌های حسابداری خود استفاده می‌کنند.

تفاوت های استانداردهای IFRS و GAAP

این دو سیستم هدف یکسانی را دنبال می‌کنند یعنی ایجاد شفافیت و صداقت در گزارشگری مالی برای شرکت‌های سهامی خاص، اما تفاوت‌هایی دارند.

IFRS به عنوان یک رویکرد مبتنی بر استاندارد طراحی شده که به صورت بین‌المللی قابل استفاده باشد اما GAAP یک سیستم مبتنی بر قوانین است که بیشتر در ایالات متحده استفاده می‌شود.

اگرچه بیشتر کشورهای جهان از استانداردهای IFRS استفاده می‌کنند، اما هنوز این استانداردها بخشی از دنیای حسابداری مالی ایالات متحده نشده‌اند. کمیسیون اوراق بهادار و بورس ایالات متحده (SEC) همچنان در حال بررسی مهاجرت به سیستم IFRS است اما تاکنون این تغییر انجام نشده است.

چرا IFRS اهمیت دارد؟

IFRS تراز شفافیت و اعتماد را در بازارهای مالی جهانی و شرکت‌هایی که سهام خود را در آنها ثبت می‌کنند، بالا می‌برد. اگر چنین استانداردهایی وجود نداشته باشد، سرمایه‌گذاران نسبت به اعتماد به گزارش‌های مالی و سایر اطلاعات ارائه شده توسط شرکت‌ها محتاط‌تر خواهند بود. بدون این اعتماد، ممکن است تعداد معاملات کاهش یابد که این خود را در ارزش کل اقتصاد خود را نشان می‌دهد.

همچنین، IFRS به سرمایه‌گذاران در تجزیه و تحلیل ارزش شرکت‌ها کمک می‌کند چراکه امکان مقایسه بین یک شرکت با سایر شرکت‌ها را آسان‌تر می‌کند.

خلاصه

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) به منظور تداوم و اصلاح استانداردها و روش‌های حسابداری در سطح جهان و بدون توجه به شرکت یا کشوری که در آن فعالیت می‌کند، ایجاد شد. این استانداردها توسط هیأت استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IASB) که در لندن مستقر است مشخص شده‌‎اند و به مسائلی مانند نگهداری اسناد، گزارش‌دهی حسابداری و سایر جوانب گزارشگری مالی می‌پردازند. سیستم IFRS در سال 2001 جایگزین سیستم استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IAS) شده است. استفاده از IFRS باعث افزایش شفافیت سازمانی می‌شود.